Hiroko Shimamoto
Risaitaru serekushon IV

Met Hiroko Shimamoto treedt een van Japans grootste Brel-vertolksters aan. Haar diepe, dominante altstem doet soms geloven dat je naar een man luistert, hetgeen haar interpretaties een onaardse lading geeft. De Aziatische snik en de geaffecteerde sentimentaliteit vallen hier op hun plaats. Haar zang is overdreven melodramatisch, maar ook intens, oprecht en bevlogen in Kita nofurusato (Le plat pays), Kodomo no goro (Mon enfance), Natsukashi ki koibito no uta (La chanson des vieux amants) en Roufuufu (Les vieux). Stuk voor stuk behoren deze uitvoeringen tot de allermooiste interpretaties van deze liederen. Amsterdam krijgt op prachtige wijze de contouren van Japans grootste havenstad, Kobe. Wie daar eenmaal van heeft geproefd, gaat natuurlijk op zoek naar die drie andere liedjes die Shimamoto op losse recitals nog opnam: Itoshi kanai toki (Quand on n’a que l’amour), Namida (Voir un ami pleurer) en jawel: Yottsu no tegami (Le moribond)...

Coming soon...