Ito Hajime
Un message de Jacques Brel

Ito Hajime is allesbehalve het type tieneridool waar de Aziatische hitparades bol van staan, maar een volwassen crooner met een volumineus baritongeluid. Opmerkelijk is dat hij even trefzeker is in uptemponummers als Jakki/Saisei (La chanson de Jacky) en Machiruda (Mathilde) als in de gedragen melodieën van Kodomo no goro (Mon enfance), Roufuufu (Les vieux) en Nozomi use shi hitobito (Les désespérés). In Kita no daichi strekt Hajimes vlakke land zich uit van Tokyo tot Nagara en aan Ikana ide (Ne me quitte pas) kan Frank Sinatra vocaal gezien een puntje zuigen. Het enige voorbehoud dat je zou kunnen maken bij Hajimes vertolkingen is dat hij zich zozeer bewust is van zijn vocale superioriteit dat hij soms vergeet in de muziek op te gaan, iets wat zijn landgenote Hiroko Shimamota nooit zal verzuimen. Met verder nog prachtige covers van Fukushuu (Comment tuer l’amant de sa femme), Sugi ta nichi no futari (La chanson des vieux amants), Gasu no kenshin de (Le gaz), Kono chikyuu no hate made (Quand on n’a que l'amour) en het indrukwekkend vertolkte Namida (Voir un ami pleurer).

Coming soon...