Frans Halsema

M’n Vlaanderenland

Frans Halsema, wie kent die naam nog? In dit stukje vergeten Nedercultuur dat luistert naar de titel M’n Vlaanderenland veegt hij aanvankelijk op subtiele wijze de vloer aan met Brel:

De lucht is grauw, de lucht is grauw
Boven m’n vlakke land
M’n vlakke Vlaandrenland
De grond is rauw
De grond is rauw
In heel m’n Vlaandrenland
WM’n flinke Vlaandrenland

Gaandeweg wordt zijn tongval platter en boerser, met een steeds vettere knipoog naar het clichébeeld van de Vlaming zoals dat in Nederland leeft sinds Brel De apen en Men vergeet niets uitbracht. Dan gaat het al snel van:

Ik drink geen pint meer mee met Polleke en Gaston
Ik drink geen pint meer mee, want ik ga op de vlucht
De kant uit van de zee, de kant uit van de lucht

In de derde strofe van deze Brel-parodie werpt Halsema de Vlaamse frieten in de strijd:

De lucht is koud, de lucht is koud
Boven m’n Vlaandrenland, m’n fluisterend Vlaandrenland
Boven m’n platte land, patattenland, m’n natte land, zatte land

Tot besluit moet de hele Brel-santekraam inclusief vertaler Ernst van Altena eraan geloven:

Adieu Gaston, m’n vriend, adieu Lowiek,
François, adieu Marieke m’n kind en Els van Eltela
Adieu Maurice en Stan, adieu Hubert et Claude,
DJean-Polleke en Antoinne
Adieu, ik moet nu dood

Coming soon...