Rossana Casale
Jacques Brel in me

Als Billy Holiday in Italië was geboren, zou ze een vleugje Patty Pravo in haar stem hebben gehad en klinken zoals Rossana Casale. Laatstgenoemde zingt Brel in zware jazzarrangementen, hetgeen in voorbije decennia een rage werd. Toch klinkt Brel als smokey jazzschuifelaar zelden overtuigend. Zijn muziek is simpelweg niet jazzy, vooral niet in de zangpartijen die in jazzarrangementen een beetje op losse schroeven komen te staan. Desondanks weet Casale in een latin ‘sambajazz’-vertolking als die van Isabelle te boeien. Hetzelfde geldt voor het indringende La città già dormiva (La ville s’endormait), waar de piano weinig mogelijkheden tot exotische ontsnappingsroutes laat.

Coming soon...