WENDE

Lang werd Brel in Nederland beslecht door Liesbeth List, wijlen Jan Mesdag, een keur aan incidentele Brel-vertolkers en een legertje cabaretiers. Tot 2004. Toen verscheen Wende als een bliksemflits aan het Brelfirmament met de cd Quand tu dors. Haar handelsmerk: eigentijdse arrangementen, een eigenzinnige zanglijn, een dijk van een stem en geen zweem van polderknusheid. Waar Anouk uiterlijk en rock-entourage nodig heeft om een beetje reuring te zaaien, heeft Wende een glimlach als een uppercut. Ze is groots in Le plat pays, streetwise in Au suivant, begripvol in De nuttelozen van de nacht, warm in La quête, meeslepend in J’arrive en ontroerend in de dvd-versie van Les désespérés. De boodschap is duidelijk: de nog levende legendes van het chanson kunnen met een gerust hart met pensioen. De overtreffende trap komt met Wendes vertolkingen van Vesoul: bijtend, het ontroerend, beangstigend! (cd 2006 La fille noyée; cd 2008 Chante!)

Coming soon...