Parabellum

Bij Ilot Amsterdam van Parabellum kan men zich afvragen of er van een cover, een parodie of een tribuut sprake is. Muzikaal heeft een en ander weinig meer om het lijf dan het gebruikelijke punkgegons met Johnny Rotten- en Sex Pistols-achtige declamatie. Leuk in 1977, maar in 1990 een beetje uit de tijd. Het is vooral de tekstuele bewerking die zich op het scherpst van de snede afspeelt: ‘Dans le port d’Amsterdam / Y’a des junkies qui coulent / Pour des trafics pas cool / Pour des histoires de came...’ Slotconclusie is dat men Brels pittoreske hoerenstadje volkomen naar de klote heeft geholpen in de dertig jaar sinds zijn verscheiden: ‘Ceux qui chantent Amsterdam / Sont bouchés au réel / Quel abruti Jacques Brel / Et son port d’Amsterdam !’ Wel, tribuut… de slotzin doet vermoeden dat de punkers van Parabellum door pa en ma met het lied zijn overvoerd: ‘Je déteste cett’ chanson... / C’est une histoire de con...’ Binnen Brelonië een hoogst originele omdichting, waarvoor hulde

Coming soon...