Arno

Vlaamse vrienden hebben mij dan toch bijgespijkerd in de mores van Walen, Vlamingen en de tussencategorie waartoe Brel behoorde. Aldus begrijp ik dat Arno het hele La... la... la...-verhaal weer omdraait in de hoop een relletje te creëren en een commerciële slag te slaan. Hier dus geen tekstuele radslag à la De Strangers in Les F..., maar gewoon La... la... la… in een overtreffende trap die Tom Waits nachtmerries zou bezorgen, als hij het kon horen. Indrukwekkend.

Coming soon...