Hiroko Shimamoto

Als ik dan één lied moet kiezen uit de schitterende opnamen van Hiroko Shimamoto, dan Kodomo no goro (Mon enfance). Bij Brel is het lied een afrekening met de keukentafel thuis, bij Shimamoto klinkt het als datgene wat er door het hoofd spookt van iemand die zich met de strop om zijn hals afvraagt of hij de stoel omver moet trappen of niet. De traan, de snik en Shimamoto’s grafdiepe altstem maken grote indruk. Met dank wellicht aan haar landgenoot Kohko Arai die zich twaalf jaar eerder op soortgelijke wijze met Brel uiteenzet.

Coming soon...