Nina Simone

lijkt in eerste instantie behoorlijk de plank mis te slaan wanneer zij Ne me quitte pas ten gehore brengt... Na de eerste aanval in de rug op het Frans (Mwaa jetoofriray... croseréey la tewrrr...) weet je niet of je moet lachen of huilen om de tragische zelfoverschatting die deze dame parten lijkt te spelen. Maar een paar maten verder besef je dat Simone de enige zangeres is die Brels lied tot in de onderkamers van haar ziel voelt. Het Frans vervaagt, ze had ook Chinees kunnen zingen. Dat had met haar beleving en die indrukwekkende, ontroerende stem niets uitgemaakt. En zo wordt iedere knieval voor het Frans een uitdrukking van de wanhoop waaraan de hoofdpersoon in dit iconische lied ten prooi is gevallen – een mythische interpretatie. (17CM 1965 I put a spell on you/cd Next Brel, 2005)

Coming soon...