Guido Ritter
Singt Jacques Brel

Guido Ritter zingt in een stijl die tussen Michel Heltau en Klaus Hoffmann in ligt. Het is een toegankelijk recital, gebaseerd op zijn warme stemgeluid, maar daarmee ook ongevaarlijk – easy listening, als in het prachtige Sehn einen Freund, der weint, maar het voegt niet heel veel toe. Interessant zijn vooral de iets minder bekende titels als Ich seh (Il y a) of Gott (Le bon Dieu).