Isabelle Aubret
Chante Brel

In 1995 komt Aubret nogmaals met een compleet Brel-recital. Deze lp/cd is een curieuze echo van het al grijze verleden; voorzichtige lounge-invloeden mengen zich hier met Aubrets inmiddels opmerkelijk monotone stemgeluid. Toch wint die vreemde, ijle stem gaandeweg aan sympathie. Langzaam ontstaan schaduwen, eerst in haar lijflied La Fanette, vervolgens in Les prénoms de Paris. Zo groeit dit recital van Seul via Quand on n’a que l’amour tot en met On n’oublie rien uit tot een intrigerende Brel-hommage. Boeiend zijn ook de zelden uitgevoerde nummers Sur la place en Les singes. In 2003 volgt nog een album met 25 Brel-hits, deels samengesteld uit dit en het eerdere recital, maar verder met 7 nieuwe opnamen.

Coming soon...