Liesbeth List
zingt Jacques Brel

dflagDe inlay van de dubbel-cd van Nikkelen Nelis waarop veel van Liesbeth Lists Brel-vertolkingen bijeen zijn gebracht, meldt terecht dat het hier om ‘legendarische’ opnamen gaat. List begon al in 1967 met Brel en kreeg uiteindelijk zelfs de zegen van Jacques, die haar vertolking van De radelozen boven zijn eigen opname verkoos in de opening van zijn regiedebuut Franz. De originele lp Liesbeth List zingt Jacques Brel uit 1969 profiteert van Ernst van Altena’s vrije vertalingen, die even vaak treffend zijn als dat ze aan Brel voorbijgaan. List kan daardoor een heel eigen stempel drukken en stomtoevallig heeft ze dan ook nog de volmaakte stem voor de vertraagde arrangementen van Bert Paige. Ze zingt mooi en beschaafd, zelf als ze zingt over hoeren en teven. Ze heeft iets kwetsbaars ook; in de grote stad heeft ze dan al de nodige pieken en dalen op het persoonlijke vlak achter de rug. Titels als Amsterdam, Litanie bij een terugkeer, Mijn vlakke land, De oudjes, Dat soort volk, Alleen, Verlegen Frieda, De radelozen, Mijn vader zei, Laat me niet alleen en Brussel vinden hier maatgevende vertolkingen. In de loop der jaren is Lists Brel-recital een omslagpunt in de Brel-receptie gaan markeren, waarbinnen Brels composities meer en meer loskwamen van zijn eigen vertolkingen. De extra cd in de Nikkelen Nelis-editie brengt haar minder bekende Brel-opnamen van recitals met incidentele Brel-vertolkingen en radio-optredens tussen 1967 en 1991 bijeen. De Franstalige duetversie van Ne me quitte pas met Philippe Robrecht intrigeert, de samenwerking met het Trio Louis van Dijk fascineert alleen al door de vroege datum: 1967, twee jaar voor ze haar Brel-langspeelplaat opnam.

engflag Coming soon...